dziesięc.

jestem zmęczona, bolą mnie nogi i usypiam prawie na siedząco. Ale cieszę się, że pojechałam. Z każdego wyjazdu się cieszę. Pomijając, że prawie nie dotarłam do domu - takie moje szczęście, przespałam dworzec PKS w moim mieście. Warszawa jak Warszawa. Lubię ją i nie. Za dużo ludzi, za duży pośpiech. Ludzie biegną w kółko, na autobus, na metro, za karierą, za pieniędzmi. Mimo że za 5 minut będzie następny autobus, metro przyjedzie po raz kolejny, to oni i tak biegną, przepychają się, byle szybciej. Nie rozumiem tego. Przez takie zachowanie można nie zauważyc wielu rzeczy, takich drobnych, malutkich, które potrafią uszczęśliwic. Czasem wystarczy zwolnic, wtedy się zobaczy że pośpiech nie zawsze jest potrzebny.
Dziwne było dla mnie jeszcze to, że w metrze jakaś kobieta robiła mi zdjęcia. Zastanawiałam się, po co...?

w Warszawie znowu wywędrowaliśmy w górę. Z góry to miasto wygląda inaczej. Lubię tak łazic, patrzec i nabierac dystansu do różnych rzeczy. A jak łażę z Nim, to już w ogóle... Najlepsze co może byc. Z dala od ludzi, wysoko. Wybieram takie miejsca, gdzie nie było prawie nikogo. Tak najlepiej. Cisza, spokój. Odskocznia od hałasu.

Następnym przystankiem był park fontann - warto tam isc. Zdecydowanie. Przez pół godziny stałam i wpatrywałam się w to co tam było. Za drugim razem straciło trochę swojej niezwykłości, ale warto zobaczyc, naprawdę warto.
Potem - Muzeum Powstania Warszawskiego. Każdy powinien chociaż raz tam isc. Historia jest ważna. Z niej można byc dumnym. Bo patrząc na to, co jest teraz, czasem nawet wstyd powiedziec "jestem Polką". Nie zawsze jest z czego byc dumnym...

Jedna noc w autobusie, druga prawie cała przechodzona... Ale warto było, naprawdę warto. Nocne spacery są wspaniałe. Szczególnie, jeśli ma sie z kim iśc, jeśli ma się z kim rozmawiac i do kogo się przytulic. Bo nawet najbardziej niezależnej osobie potrzeba kogoś takiego. Nie zawsze da się byc "twardym". Czasem po prostu trzeba się przytulic i zapomniec o całym świecie.
Na sen nie było za dużo czasu, ale znalazło się trochę. Wygody za wielkiej nie było, ale leżąc z Nim, dało się wszystko przetrzymac. Ludziom potrzeba szczęścia, czasem jednak zbyt usilnie go szukają, a ono ucieka. Moje znalazło się samo.